milla
Op dezelfde dag dat ik Malou gevonden heb vond ik een paar km verder Milla, ze liep aan de rand van de weg, zoekende, naar eten, naar gezelschap, …
Aan de overkant van de straat was er een auto gestopt met een paar mensen in, op het punt om uit te stappen en wie weet wat met haar te doen.
Ik stapte op haar af en kon haar gelijk pakken, zonder tegenstribbelen.
Heb haar samen met Malou achteraan in de auto gezet en we reden verder.
Een paar 100 m verder zag ik waarom ze zoekende was. Een gelijkaardige pup ... alsof het scenario zich herhaalde ... zelfde verhaal: uitstappen, oppakken, knuffelen en samen achteraan in de auto…
Nu moet ik eerlijk gezegd toegeven dat ik toen even moest slikken want ze gingen op pension gaan. Een maandelijkse zware kost en ik vreesde al dat ik er nog een paar van de straat ging moeten rapen ...
Keuzes wou ik niet maken dus ik zou ze allemaal meegenomen hebben, al waren het er 10.
Gelukkig bleef het bij deze 3. Ik heb nog rondgekeken want er moesten er nog meer zijn maar heb er helaas geen meer gevonden….
Op de terugweg bleek dat ze toch wel heel mager waren en de rit maakte hen een beetje misselijk waardoor hun maaginhoud in de auto terecht kwam. Overleven op straat zat er bij hen niet echt in, geen besef van t gevaar op de weg en alles eten wat op hun pad kwam in dit geval isomo.
Aan de opvang hebben ze kunnen smullen en smekken en het is altijd heel leuk om te zien hoe ze ervan genieten. Spijtig dat de reden waarom altijd zo triest is..
Deze 3 schattekes zitten in een veilig en proper pension, kregen hun vaccinaties en bloedtest en ze mogen eind april afreizen naar betere oorden.
De 2 zusjes gaan grote loebassen worden, hun papa was allicht geen klein ventje
Maar meer om van te houden voor de personen die hen een mandje aanbieden.
update
Ik heb Milla na enkele maanden kunnen bezoeken en ze is echt heel chill, rustig en bijzonder lief . Hoewel ze veilig zitten is een gouden mandje en liefde toch prior want dat hebben ze nu helaas niet. Onderdak , eten en drinken, geen liefde
